पेटबोली

जमिनमुनि गुडिरहेको रेलको सुइय्याँसँगै मोबाइलको स्क्रीनले भिडियो कलको संकेत गर्छ तद्र्याङ्तुङ्ग्रुङ तार जोड्छु कानमा र, थिच्छु हरियो बटन अनि देख्छु, बुढी आमै आँखा पिलपिल पार्दै मुस्काइरहेकी तुरुन्तै जवाफ फर्काउँछु रेलमा छु, २ मिनेट पर्ख है आमै !   रेलको ढोका खुलेपछि मोबाइलको स्क्रीनमा दौडाउँछु औंलाहरु घण्टी बज्न नपाउँदै उतापट्टि तिनै टिलपिल आँखा त्यही भाव र त्यही मुस्कान नबोलेरै धेरै बोलिरहेजस्तो बोलेर पनि चुपचाप बसेजस्तो संवादमा भन्दा भावमा धेरै प्रश्न जवाफ नदिइकनै जवाफ पाइने अनगिन्ति प्रश्न !!   सबै प्रश्नहरुलाई अनुहारबाट लुकाउँदै आमै सहज प्रश्न गर्छिन्,'सन्चै छस्? काममा हिँडेको?' म अनुहारमा पढ्न सक्छु उनका प्रश्न 'दुब्लो देखिएको छस् नि!' 'खाना खाँदैनस्?' 'कपाल कस्तो जिङ्ग्रिङ्ग देखिएको !' 'कहिले आउँछस्?' आदि आदि !!!   गुनासो पनि गर्दिनन् उनी 'खर्च छैन, अलिकति खर्च पठाइदिन्छस् कि!' बरु भन्छिन्, 'खर्च के कसरी चलाएका छौ?' 'भाडा तिर्न र खान त पुग्ला नि!' ज्यान सुकाएर काम नगर्नू आफ्नो ख्याल राख्नू हाम्रो चिन्ता नगर्नू !!!!